ऋश्य _ṛśya

ऋश्य a. [ऋश्-कर्मणि-क्यप्] To be killed.

-श्यः A white-footed antelope; ऋश्यो न तृप्यन्नवपानमा गहि Rv.8.4.1. वराहमृश्यं पृषतं महारुरुम् Rām.2.52.12.

-श्यम् Killing, hurt, violation.

-Comp. -केतुः, -केतनः 1 N. of Aniruddha, son of Pradyumna.

-2 N. of the god of love.

-दः a pit for catching antelopes.

-पद् a. having the feet of an antelope.

-मूकः N. of a mountain.